2 Yaşındaki Çocuğum Yemek Yemiyor! Duyusal Hassasiyet Olabilir mi?

🧩 “Yemek seçiyor” değil, “yemekten kaçıyor…”

“Her gün ‘Acaba bugün bir lokma yer mi?’ diye umuyorum.”
“Yemek zamanı geldiğinde ağlıyor, bağırıyor, kaçıyor.”
“Yemek hazırlamak artık bir stres, çünkü sonu hep hayal kırıklığı.”

Eğer bu cümleleri kuruyorsan, yalnız değilsin.
2 yaş, gelişimsel olarak beslenmenin şekillendiği ama aynı zamanda duyusal hassasiyetlerin belirginleştiği bir dönemdir.
Ve bazen çocuk gerçekten yemek yemek istemez — çünkü onun için bu rahatlatıcı değil, zorlayıcıdır.

 

2 yaşındaki çocuğunuz yemek yemiyor mu? Duyusal hassasiyet nedeniyle yemek saatleri kriz haline mi geliyor? Ergoterapi bakış açısıyla nedenleri, belirtileri ve evde uygulanabilecek destek yöntemlerini bu yazıda bulabilirsiniz.

 

 

---

 

 

🎯 “2 yaşındaki çocuk yemek yemiyor” diyorsan, önce şunu sor:

• Yiyeceklere dokunmayı reddediyor mu?
  
  

• Yeni bir yiyeceği tadına bakmadan önce uzun uzun inceliyor mu?
  
  

• Ağzına aldığı yiyecekleri hemen geri çıkarıyor mu?
  
  

• Sandalyede uzun süre oturmakta zorlanıyor mu?
  
  

• Sadece 2–3 belirli yiyecekle beslenmeye takılı mı kaldı?
  
  

Bu belirtiler, çocuğunuzun seçici davranmadığını; duyusal temelli bir zorlanma yaşadığını gösterebilir.

 

---

 

📌 Duyusal Hassasiyet Nedir?

Duyusal hassasiyet, çocuğun duyular aracılığıyla aldığı bilgileri beynin aşırı güçlü, rahatsız edici veya tehdit edici şekilde işlemesi durumudur.

Yani bu çocuklar için:

• Pütürlü bir doku → diken gibi,
  
  

• Yoğun bir koku → mide bulandırıcı,
  
  

• Yeni bir tat → baş edilmesi zor bir uyarandır.
  
  

Bu hassasiyet özellikle ağız çevresi (oral duyu) ve dokunma duyusunda varsa, yemek yeme süreci çok zorlayıcı olabilir.

 

---

 

🍽️ Neler Bu Tepkiyi Tetikler?

 

---

 

🧠 Ergoterapi Ne Zaman Gerekli?

Çocuğunuz 2 yaşını geçtiyse ve:

• Sadece 5–6 gıdayla besleniyorsa,
  
  

• Yeni yiyecekleri sürekli reddediyorsa,
  
  

• Yemeği ağzına götürmeden kriz çıkarıyorsa,
  
  

• Yemek saati bir savaş alanına döndüyse…
  
  

👉 Bu durum davranışsal değil, duyusal olabilir.
Ve burada ergoterapi devreye girer.

 

---

 

👩‍⚕️ Ergoterapide Ne Yapılır?

• Duyusal profil çıkarılır: Hangi duyulara hassas, hangilerine ihtiyaç duyuyor?
  
  

• Yavaş maruziyet çalışmaları: Önce koklama, sonra dokunma, sonra bakarak tanıma...
  
  

• Oral duyu uyarımı: Pipetle içme, dudak masajı, emme-çürük aktivitesi
  
  

• Motor planlama çalışmaları: Sandalyede oturma, çatal-kaşık kullanma becerileri
  
  

• Aile eğitimi: Evde destek nasıl sağlanır? Yemek rutini nasıl düzenlenir?
  
  

 

---

 

🏡 Evde Uygulanabilecek 6 Adım

1. “Oyunla tanıştır” ilkesini benimseyin:
   Yemek önce bir öğrenme malzemesi olsun. Örneğin:
   
   

• “Bezelye saklambaç”
  
  

• “Yoğurtla boyama”
  
  

• “Yemek kutusundan obje çıkarma” gibi.
  
  

2. Önce dokun, sonra kokla, en son tat:
   Çocuk tatmadan önce tanımak ister. Zorlamayın.
   Dokunmasına bile izin vermesi bir başarıdır.
   
   

3. Görsel yemek rutin çizelgesi oluşturun:
   Çocuklar sırayı bilirse huzurlu hisseder:
   👐 el yıka → 🍽️ masaya otur → 👃 kokla → 🤏 dokun → 🍴 tadına bak
   
   

4. Yumuşak fırçayla yüz, çene, ağız kenarı uyarımı yapın:
   Bu dokunsal uyarım sinir sistemini regüle eder.
   (Ergoterapist önerisiyle başlatılmalı.)
   
   

5. İstemediği yiyeceği tabağa koyun ama yemeye zorlamayın:
   Yalnızca göz teması kurmak bile duyusal toleranstır.
   
   

6. Tabağı renkli ve keyifli hale getirin:
   Brokoli = ağaç, havuç = süper kahraman enerjisi gibi hikâyelerle yemeği oyunlaştırın.
   
   

 

---

 

🧠 Anne Babaların Sıkça Sorduğu Sorular

❓“Yemek seçmek ile duyusal hassasiyet arasındaki fark ne?”
Seçmekte çocuk birini seçer. Hassasiyette hepsinden kaçar.

❓“Çocuğum sadece makarna ve yoğurt yiyor, bu normal mi?”
Eğer bu durum 2 aydan uzun süredir devam ediyorsa destek gerekebilir.

❓“Zamanla geçer mi?”
Geçebilir ama destekle daha kısa sürede, daha sağlıklı geçer. Aksi halde yemek davranışı kalıcı bir stres döngüsüne dönüşebilir.

 

---

 

🌈 Son Söz: Yalnız Değilsiniz

Bu bir “inat” meselesi değil.
Bu bir “ebeveyn başarısızlığı” hiç değil.
Bu, çocuğunuzun “dünya ile baş etme biçimi.”

Ve inanın, doğru bilgiyle, sabırla ve profesyonel destekle çocuğunuzun yemek saatleri yeniden güvenli ve keyifli hale gelebilir.

 

---